Mijn Placebo-Kerstkind
Mijn Kerst
Ik moet een jaar of 17 geweest zijn en de hormonen gierden door mijn lichaam. Kerst was net geweest en op het Zaailand in Leeuwarden zou die nacht een vuurwerk ontstoken worden en verzamelde kerstbomen verbrand. Ik voelde me nooit zo alleen als in de Kerst-periodes. M’n vrienden hadden allemaal wel romantisch gezelschap gevonden, maar daar had ik met mijn kippig brilletje weinig zicht op. Het moet in zo’n periode geweest zijn dat ik het volgende gedichtje neerpende:
Verborgen voor het oog.
Ik mengde me onder de toeschouwers en zag dat ik naast een meisje stond met mooi donker lang haar. Terwijl ik naast haar stond, trok mijn hand zich als door een mysterieuze kracht bewogen naar haar toe en raakte haar hand aan. Geschrokken, gauw weer teruggetrokken. Maar toen kwam haar hand richting die van mij…… We hebben hand in hand het hele schouwspel bekeken. Een ervaring die me diep raakte. Toen het afgelopen was, draaide haar vader, die naast haar stond, zich om en zei: “Kom, we gaan naar huis.” We lieten onze handen los waarop ze met haar ouders wegliep en nog één keer omkeek. Mooi lang donker haar en een bijbehorend kopje, “joods” dacht ik nog. Kon nog even nagenieten waarna het weer donker werd in hart en ziel:
Vanwege het licht, het Licht niet zien.
Het pseudo-kerstverhaal van Matheus.
En op een dag toen Maria bezig was water te halen bij een fontein,
“verscheen een engel aan haar en zei: ‘Gezegend bent u, Maria. Want in uw schoot hebt u een woonplek toebereid voor de Heer. Want, zie, het hemelse licht zal in u komen wonen en door middel van u over de hele wereld schijnen’ ”
En later, toen ze onderweg waren naar Bethlehem voor de volkstelling stond Maria op het punt om te baren. Ze konden een donkere grot vinden voor privacy, waarop Jozef op weg ging om een kraamvrouw te zoeken. Maria hoefde niet bang te zijn voor het duister want
“ Het licht van god scheen zo in de grot dat het noch bij nacht noch bij dag aan licht ontbrak. En daar baarde ze een zoon en de engelen omringden hem toen hij geboren werd. En zodra hij geboren was stond hij op zijn voeten en de engelen aanbaden hem en zeiden: ‘glorie aan God in de hoge en vrede op aarde aan mensen van welbehagen.’ “
De twee kraamvrouwen die Jozef gevonden had, Zelomi en Salome, konden niet geloven dat hier een kind geboren was zonder dat er bloed gevloeid had, een maagdelijke geboorte! Salome was vol ongeloof en vroeg toestemming om Maria te onderzoeken. Het maagdenvlies bleek nog geheel in tact! Echter:
“toen ze haar hand weer terugtrok, verdorde hij helemaal en in uitzonderlijke pijn begon ze bitter te huilen”
en beleed haar ongeloof. Daarop verscheen een engel, die zei
“ Ga naar het kind en aanbid hem, raak hem aan met uw hand en hij zal u genezen, want hij is de redder van de wereld en alle hoop is op hem gevestigd.”
Ze raakt Jezus dan aan en is ineens weer genezen.
Hand in hand met Jezus.
Helaas….,
er is natuurlijk nooit iemand (op een natuurlijke manier) maagdelijk geboren en Jezus van Nasareth is gewoon ooit doodgegaan en niet op één of andere mysterieuze wijze weer levend geworden en alom aanwezig en (niet slechts symbolisch) levend in het hart van de kinderen van god, klaar om aan te raken en aangeraakt te worden. Als Redder van de wereld heeft hij zeker nog geen “acte de presence” gegeven. “Hand in hand met Jezus” heeft Elvis Presley ook niet kunnen redden:
His Hand in Mine (Elvis Presley)
You may ask me how I know my Lord is real (my Lord is real)
You may doubt the things I say and doubt the way I feel (the way I feel)
But I know he’s real today he’ll always be (he’ll always be)
I can feel his hand in mine and that’s enough for me
I will never walk alone, he holds my hand (he holds my hand)
He will guide each step I take
And if I fall I know he’ll understand
Till the day he tells me why he loves me so (he loves me so)
I can feel his hand in mine
That’s all I need to know
Placebo Kerstkind.
Een uitgave van Kinderen van God, wat denken ze (wel)?!
Recent Comments