Pentekost

“Pinksteren” is voor veel mensen een feest met onduidelijke oorsprong en betekenis. Het woord is afgeleid van het Griekse woord “pentekost”, wat 50^ste betekent. Volgens de christelijke legende nam Jezus Christus 40 dagen nadat hij uit de dood was opgestaan afscheid van zijn volgelingen en verdween in de wolken naar de hemel. Tien dagen later stuurde hij als plaatsvervanger, zijn Heilige Geest. 50 dagen na die opstanding dus, kregen wij Pinksteren!

Na het vertrek van Jezus met hemelvaart, hebben zijn volgelingen het dus tien dagen zonder Hem moeten doen al wachtend op de beloofde plaatsvervanger: de Heilige Geest. Tien dagen zonder twee van de goddelijke drieëenheid. Het moet een donkere tijd zijn geweest, hoewel dat de geschiedschrijving kennelijk is ontgaan 😊 !

Ook nu nog stellen volgelingen van Jezus zich open voor het ontvangen van of vervuld worden met deze Heilige Geest. Ik kan me de momenten goed herinneren dat we met een aantal bij elkaar waren en in stilte wachtten op de voelbare aanwezigheid van de Heilige Geest. Vaak gebeurde dat met het spontaan opborrelen van een lied of een gebed in een exotisch lijkende taal. Ervaringen die een diepe indruk achterlieten.

De “Heilige Geest” als persoonlijke krachtsbron, inspirator, trooster, minnaar:

 

Sweet Holy Spirit, oh, how I love thee

The Isaacs

The Bible it tells us in God’s words so true

The sweet Holy Spirit is promised to you

It sat upon Jesus in the form of a dove

When John was baptizing God’s dearly beloved

Sweet Holy Spirit I’m down on my knees

I am low in the valley, I am so weak you see

But I know I can make it, for I trust in thee

The sweet Holy Spirit is falling on me

Sweet Holy Spirit, oh how I love Thee

For being a comfort so many times and for strengthening me

For I could not make it across life’s troubled sea

If the sweet Holy Spirit should ever leave me

Sweet Holy Spirit I’m down on my knees

I am low in the valley, I am so weak you see

But I know I will make it, for I trust in Thee

The sweet Holy Spirit is falling on me

So sweet Holy Spirit, don’t ever leave me

Voor gelovigen die het christelijke geloof van huisuit meegekregen hebben is die Heilige Geest vaak niet meer dat een theoretisch facet van hun geloofsgeschiedenis. In plaats van te verwachten dat deze krachtsbron zich nu ook nog (zoals zo’n 2000 jaar geleden) kan manifesteren, wordt het dan gezien als een historisch moment waarop de kerk geboren werd. Op die eerste Pinksterdag kwamen immers, volgens de overlevering,  wel 3000 mensen tot bekering, d.w.z. tot geloof in Jezus.

Door de eeuwen heen is deze interpretatie regelmatig als  zeer onbevredigend ervaren. Als die Heilige Geest onder ons is, dan moet dat toch ook geopenbaard kunnen worden.

Die “Heilige Geest” zou de gelovigen moeten bekrachtigen om in de toekomst te kunnen zien (profeteren) of verborgen waarheden te ontdekken. Ook genezing van allerlei ziekten en het uitwerpen van demonen (duivelse geesten) zou volgens de Bijbelse   uitspraken op het programma staan. Maar de meest opvallende gave van de Geest is wel de mogelijkheid om “in tongen te spreken”. Daarbij gaat het dan om een kennelijk goddelijke taal met veel onduidelijkheid over de aard ervan.

Bij de vroege kerkvaders kom je zeker bekendheid, zo niet verworvenheid van deze “gaven” tegen en ene vierde eeuwse Montanus wordt vaak aangeduid als vertegenwoordiger van een tweede Pinkstergolf.  Ook daarna zijn er in de Kerk pinksterbewegingen geweest waar toch wel met een beetje achterdocht naar gekeken werd. De laatste paar honderd jaar, kwam de Heilige Geest weer wat meer in de belangstelling.

 Charles Parham en Agnes Ozam

In 1901 kregen Bijbelstudenten van ene Charles Parham de opdracht uit te zoeken wat het echte kenmerk was van het ontvangen van de Heilige Geest. Ze kwamen tot de gemeenschappelijke conclusie dat dit het “spreken in tongen” was en werden daarop aangespoord om zich hiernaar uit te strekken. De eerste bij wie het licht doorbrak was Agnes Ozman. Volgens de verhalen sprak ze ineens Chinees, schreef zelfs in het Chinees en kon drie dagen lang geen Engels meer spreken. Een stukje van haar Chinese schrijfselen is nog beschikbaar:

Dit gebeuren wordt vaak gezien als het begin van de huidige Pinksterbeweging en haar charismatische medestanders. Het Chinees van Agnes bleek niet meer dan wat gebrabbel en gekrabbel te zijn, maar het spoorde vele zendelingen aan om naar het zendingsveld te gaan zonder de taal te leren, maar er op te vertrouwen dat God hen die taal wel zou geven zonder dat ze veel tijd hoefden te verkwisten met het moeizaam verwerven ervan.

Dat moet wel tot veel frustraties hebben geleid.

Bij de tongentaal met Pinksteren in het Bijbelverhaal leek het erom te gaan dat mensen de toespraak van de discipelen van Jezus in hun eigen taal hoorden. Een soort simultane vertaling, zou je nu denken, alleen was de technologie toen nog niet zover.

Tongentaal in de huidige Pinksterbeweging is meestal niet meer dan een onduidelijke brabbeltaal, bedoeld om God daarin te prijzen of als boodschap aan de goegemeente. De apostel Paulus gaf al aan dat er dan wel een vertaling nodig was. Dat kom je dan ook wel tegen. Hierbij vertrouwen de “vertalers” erop dat ze met goddelijke intuïtie kunnen aangeven wat er werd gezegd. De taal echt verstaan is er dan niet bij. Ook toen ik er nog wel een beetje in geloofde viel het me al op dat de vertalingen vaak een stuk langer waren dan de oorspronkelijke boodschap of juist een stuk korter (samengevat dan kennelijk 🙂 ).

Voorbeeld van tongentaal

De Charismatische beweging

De pinksterbeweging is ondertussen opgegaan in een veel bredere charismatische beweging met honderden kleine zelfstandige kerken en gemeentes. De Opwekkingconferenties met Pinksteren nu in Biddinghuizen zijn een interessante graadmeter van wat er nu aan de hand is.

In de traditionele, leeglopende kerken zijn er ook mensen voor wie hun geloof waarde heeft en ernaar verlangen om hier beter gestalte aan te geven. Vaak vinden zij dan in de charismatische bewegingen een houvast, stappen over naar een evangeliegemeente of proberen in hun eigen kerk wat meer Geesteswarmte te ontsteken.

Terwijl t/m Billy Graham in de jaren 50 de boodschap was dat je in Jezus moest geloven omdat je zondig was en zo vergeving kon krijgen, zo is de boodschap nu: “Kom naar Jezus, want Hij houdt van je. Bij Hem ben je veilig. Je bent een geliefd kind van God!” . “Prijs Hem daarvoor (zo je wilt en kunt in tongen)”,

Meelevend medelijden

Bij het kijken naar de menigte tijdens de Opwekkingconferenties, het luisteren naar de  geïnspireerde zang en muziek,  het  beluisteren van de toespraken kan ik  nu overweldigd worden door een diep meelevend medelijden met deze lieve mensen. Hoe kun  je zo gebrainwasht zijn??

Er is immers geen Jezus die ooit dood ging en weer opstond, naar de hemel ging om te regeren en door middel van Zijn Heilige Geest weer aanwezig is in deze wereld en in de harten van wie Hem daarin toestaan te verblijven. Geen God die er voor jou is en je ook in barre tijden erdoorheen helpt.

Als placebo voor ware hulp kan het best wel eens werken. Maar wie wil dat nu echt? Wie wil niet liever zelf het gevecht aangaan en hulp vinden bij mensen die hen nastaan.

Charismatische gelovigen zijn “in de wereld”, maar niet “van de wereld”.

Ik ben blij weer op de aarde te zijn teruggekeerd en nu ook weer “van de wereld”  te zijn..